GAVAKADCHYA GOSHTI by VYANKATESH MADGULKAR

गोष्ट जेव्हा स्फुरते, तेव्हा ती आपला आकार घेऊनच येते. पण हे नेहमीच होते, असे नाही. काही वेळा कथेचे अगदी लहान बीज मनात येऊन पडते – पिंपळाच्या बीजासारखे. अशी बीजे नेहमीच पडत असतात; पण त्यातले गवताचे कोणते आणि पिंपळाचे कोणते, हे मात्र कळते. नेमके कळत नाही; पण पुढे जो विस्तीर्ण अश्वत्थ वृक्ष होणार असतो, त्याच्या पानांची नुसती गंभीर सळसळच ऐकू येते. ...अशीच पानांची सळसळ असलेला वृक्ष! म्हणजे ‘गावाकडच्या गोष्टी’